Ալիսիա Կիրակոսյան

Ալիսիա Գուրգենի Կիրակոսյան հայ բանաստեղծուհի,ԱՄՆ իսպանախոս գրողների միության պատվավորնախագահ, ՀՀ ԳԱԱ պատվա

վոր դոկտոր է: Գրել էիսպաներեն, իտալերեն, հետո նաև` հայերեն ևանգլերեն։

Ավարտել է Բուենոս Այրեսի ազգային համալսարանիիրավաբանական ֆակուլտետը։ 10 տարի խաղացել էթատրոնում։ 1968-ին փոխադրվել է Լոս Անջելես(ԱՄՆ)։ Բանաստեղծությունների առաջին գիրքը՝ «Մեկօրում հինգ ձայն», լույս է տեսել 1966-ին։

Իսկ հայ ընթերցողը նրան ճանաչեց 1967-71 թթ.բանաստեղծ Վահագն Դավթյանի հրաշալի թարգմանությամբ հրատարակված «Արմատ և էություն»բանաստեղծությունների ժողովածուով /թարգմ.իսպաներենից/, 1972թ. Սփյուռքի հայության համարնույն գիրքը վերահրատարակվեց, (1967, իտալ.), «Հայաստանյան ապրումներ» (1970), «Բանաստեղծություններ» (1972) ժողովածունները։ Նրա «Պեդրո Ամոր» (1969) պիեսը ներկայացվել էԲուենոս Այրեսի «Փայրո» թատրոնում։ Ալիսիա Կիրակոսյանի որոշ գրքեր նկարազարդել է Պաբլո Պիկասոն։

Ալիսիա Կիրակոսյանը եղել է հայկական ծագմամբ բանաստեղծուհի, ով ապրել և ստեղծագործել է արտասահմանում և որին մենք համարյա չենք ճանաչում: Նա հայերեն գրել է շատ քիչ և նրա բանաստեղծությունները հիմնականում թարգմանված են, բայց թեկուզ թարգմանված դրանք ինձ դուր են գալիս: Նրա բանաստեղծությունները զգացմունքային են: Իմ կարդացած բանաստեղծությունները սիրո մասին էին: Սերը համարել է գոյության միակ հանճարը և ըստ նրա չսիրելը մահ է պարզապես:

«Սերը գոյության հանճարն է միակ,                                                                                                     Սիրո հակառակն                                                                                             

 ………………………………..ամենևին էլ                                                                                           Չսիրելը չէ,                                                                                                                                    

 ………………….մա՛հն է պարզապես…               
Սիրահարները                                                                                                                         Անմահությունն են վերանորոգում»: